Week 2&3

‘Verricht je werk met liefde en vertrouwen, wetende dat de juiste gedachten en daden altijd zullen leiden tot het juiste resultaat.’

De afgelopen twee weken is er weer veel gebeurd!
Camp Holland wordt al steeds meer echt Camp Holland. De dag dat ik mijn vorige blog erop gezet heb, zondag 13 september, kwam Nutte aan in Camp Holland. Nutte is een jongen van 22 jaar en komt uit Groningen. Vanaf de maandag daarop eet hij bijna elke avond met ons mee. Nutte loopt stage in het ziekenhuis, dus we krijgen weleens heftige verhalen te horen. Het schijnt dat je daar echt niet wil liggen. Ik ben maar blij dat ik op een gezellige school mag stage lopen, met super schattige kindjes en lieve docenten.
Maandag 13 september zijn Anouk, Pascalle, Nienke en ik naar de school geweest om onze plannen te bespreken met Kennedy, het hoofd van de school. Gelukkig was hij heel enthousiast , vooral over de kas en hij dacht al goed met ons mee. Terug naar huis zijn we voor het eerst zelf, zonder Nienke, met de daladala naar de stad gegaan. Gelukkig ging alles gewoon goed en ook op de markt konden we ons prima redden. Met een beetje Swahili, Engels en handen en voeten hebben we alles kunnen kopen wat we nodig hadden.
De dagen erna hebben we veel aan school gewerkt, veel voorbereidend werk gedaan, omdat de school nog niet open was. Tussendoor hebben we nog een beetje Yoga gedaan. Anouk kan gelukkig heel goed les geven en ik hoop dat als ik terug kom in Nederland dat ik iets soepeler ben, haha. Naast soepel worden krijg ik hier ook een goede loopconditie, omdat we hier veel moeten lopen. ’s Avonds ben ik meestal helemaal kapot.
Donderdag 17 september hebben we afscheid genomen van Nienke, omdat ze weer terug naar Nederland ging. Ze heeft ons de eerste twee weken heel lief begeleid en alles goed laten zien! Echt heel fijn, heel erg bedankt daarvoor!
Zaterdag 19 september was het vooral een rustdag. Pascalle en Anouk hebben die dag heerlijk uitgeslapen, omdat ze de nacht ervoor naar een concert geweest waren en daarna zijn ze nog een club ingegaan. De club heet Seven, net zoals een club in Den Haag. Dus we zitten hier toch een beetje in Den Haag, haha. Ik heb die ochtend stiekem allemaal lieve briefjes geschreven en cadeautjes ingepakt voor Anouk haar verjaardag.
Zondag 20 september zijn Anouk, Pascalle, Nutte en ik naar het zwembad gegaan, van het Dodoma Hotel, een hotel bij ons om de hoek. We hebben daar heerlijk gezwommen en een hamburger gegeten! Eindelijk weer vlees gegeten, want verder zijn we nog op de vegetarische toer. Helaas zag de burger op de menukaart er toch wel even heel anders uit dan in het echt, dat vond ik dan wel weer zonde. Net zoals de eerste dag dat we aankwamen in Dodoma. Anouk en ik hadden toen iets Mexicaans besteld en er stond een plaatje bij van twee raps met allemaal lekkere groenten erin. Helaas kregen we iets heel anders, wat er echt totaal niet op leek, er zaten niet eens raps bij. Gelukkig zijn we niet de enige die die fout daar gemaakt hebben. Nutte bestelde op zijn eerste avond in Dodoma precies hetzelfde en had precies dezelfde gedachtegang als wij, haha.

‘Wie goed ademt zal lang op deze wereld blijven.’

Maandag 21 september was het voor het eerst gelukt om om zes uur op te staan (dan is het dus vijf uur in Nederland). Om zes uur is het hier nog best wel een beetje donker, de zon komt hier om half zeven op, waardoor ik het lastiger vond om uit bed te gaan. Het deed me een beetje denken aan een winterse ochtend, haha. ’s Ochtends is het hier ook echt fris. Het koelt hier echt goed af ’s nachts. Wel fijn om in te slapen.
In de ochtend zijn we naar de markt gegaan en hebben we in een winkeltje van een super lieve vrouw een hele mooie taart gekocht. De taart was voor de verjaardag van Anouk. Nu weten we ook waar we mijn taart gaan kopen, als ik jarig ben! Als we twee dagen van te voren bellen, mag ik zelf de kleuren en tekst kiezen, super leuk.
’s Middags hebben we Ayaa en haar dochtertje leren kennen. Ayaa komt uit Uganda en gaat op de dovenschool werken en ons begeleiden. Ze spreekt super goed Engels en kwam al gelijk met goede ideeën nadat we uitgelegd hadden wat onze plannen waren.
Na de ontmoeting mochten we verhuizen naar onze nieuwe appartementjes. Anouk en Pascalle zitten nu in een wat kleiner appartement dan eerst, met twee slaapkamers, een woonkamertje, keuken en badkamer en ik zit alleen in een even groot appartement. Hier zit ik ongeveer 1,5 week en dan verhuis ik weer naar een kleiner optrekje, een chaletje. Dus ik moet nog even wachten met alles uitpakken, helaas. Het voelde wel gek om ons eerste appartement uit te gaan. Het is fijn om allemaal een eigen kamer te hebben, maar we voelde ons daar wel echt thuis en het is ook gek dat ik elke avond heel ergens anders slaap dan Anouk en Pascalle.
Na het verhuizen hebben we voor het eerst een papaja geprobeerd, die we op de markt gekocht hadden. Helaas smaakte de papaja niet zoals ik me herinnerde hoe een papaja smaakte. Misschien was de papaja iets te rijp. Het rare was dat elke hap anders smaakte, het was dus geen voorspelbare papaja. Geeft wel goed weer hoe alles hier is, niets is hier voorspelbaar en niets gaat hier zoals je het verwacht.
Dinsdag 22 september was Anouk jarig! Ze is 20 jaar geworden. In de middag zijn we naar de school gegaan en we hoorde van te voren dat er weer een paar nieuwe kinderen op de school aangekomen waren. Helaas was het eten er nog steeds niet van de overheid. Wel had de school ergens anders eten vandaan getoverd, om even door te kunnen.
Op de school werden we gelijk overspoeld door allemaal lieve kindjes, die heel graag onze aandacht wilde. Ik had gelijk een kindje aan me hangen die me die dag niet meer losgelaten heeft, zo cute. Gelukkig konden we al een paar kleine dingen in gebarentaal zeggen, maar we moeten echt nog even ons best gaan doen, want jeetje wat gaat dat snel. Als ik het goed begrepen heb, zijn ze gelijk begonnen met onze gebarennamen te verzinnen. Iedereen heeft een gebarennaam, omdat een gebarennaam sneller is dan je naam helemaal spellen. Ons haar viel blijkbaar erg op, omdat er allemaal gebaren te zien waren die te maken had met hoe we ons haar zat. Ik heb altijd mijn haar over mijn linker schouder, dus dat werd ook nagedaan. Ik ben benieuwd of dat ook echt mijn gebarennaam is. We gaan het zien.
Na veel knuffels geven en foto’s maken zijn we gaan kijken waar de kas kan gaan staan. We hebben een mooie plek gekregen naast de tijdelijke keuken en het naaiatelier.
Na de school zijn we thuis lekker taart gaan eten. Hmmmm, wat was die taart lekker, even weer iets anders dan witte boterhammen of pannenkoeken met zoet beleg.
‘s Avonds zijn we met acht mensen uiteten geweest en hebben we pizza gegeten en wijntjes gedronken. Ook dat was echt genieten. Ik heb daarna heerlijk aan één stuk door kunnen slapen, haha. Wijn doet wonderen.
Woensdag 23 september zijn we, samen met Kennedy, naar Nane Nane geweest. Nane Nane is een groot terrein waar ze zich veel bezig houden met tuinachtige dingen en waar ze ook twee kassen hebben staan. We hebben daar twee interessante kassen gezien. De kassen zien er hier heel anders uit dan in Nederland. De kassen van hier zijn aan de bovenkant bedekt met wit, dik plastic, een soort zeil, om een deel van het licht tegen te houden en aan de zijkanten zit gaas, om te kunnen ventileren en de insecten buiten te houden. De vorm is ook anders. De ene was een soort van huisjes vorm, maar een stuk ronder aan de bovenkant en de andere had ook een soort huisjes vorm, alleen dan anders. Ik weet niet goed hoe ik dat uit moet leggen in woorden, haha.
We hebben wel veel inspiratie opgedaan die dag en hebben onze eigen ideeën goed op papier kunnen zetten.
Donderdag 24 september was Anouk ziek, ze had erg veel buikkrampen en had die nacht ervoor niet geslapen. Pascalle en ik hebben toen goed voor haar gezorgd en aan school gewerkt.
Vrijdag 25 september had ik acht maandjes met mijn lieve vriendje. Ja, dat is wel gek als je dan niet samen bent, maar dit is ook wel weer een hele ervaring. Anouk voelde zich toen gelukkig al een stuk beter, maar was nog niet helemaal de oude, dus ben ik even samen met Pascalle naar de stad gedaan, om nog wat boodschapjes te doen. In de stad kwamen we ineens Nederlanders tegen, gewoon twee loslopende Nederlanders in Dodoma, die opzoek waren naar een slaapplek. Best gek als je amper mensen van buiten Afrika tegenkomt, hier spreekt men over een ‘mzungu’ (dus iemand die van buiten Afrika komt). We horen dat woord hier trouwens best vaak, dus ze hebben het hier best vaak over ons.
Soms zijn de mensen hier echt lief. Tijdens het boodschappen doen, hadden we te weinig geld bij ons. Dus moesten we iets achterlaten en het later kopen en ineens zei de vrouw in het shopje dat we ook wel later het geld mochten brengen en deed zo de tonijn weer in de tas. Echt heel lief. Zo de volgende dag zijn we inderdaad nog even langs geweest om het overige geld te brengen. Ja, tonijn in blik, gaan we ook maar eens proberen hier, even voor de afwisseling en proteïne. We hebben ook kaas gekocht! Ik ben heel benieuwd hoe die hier smaakt.
Met Anouk gaat trouwens alles weer goed en heeft alles weer mee kunnen doen zaterdag.

Vandaag gaan we lekker naar het zwembad in het Dodoma Hotel! Volgende keer horen jullie hoe het vandaag was :)

Heel veel liefs uit Tanzania.