Week 10 & 11

'Mensen respecteren elkaar op grond van wat ze hebben, niet op grond van wat ieder individu is... Niemand behalve jezelf kan je vrede geven.'

Dinsdag 10 november zijn Anouk en ik de stad ingegaan en hebben we heerlijke chapati gegeten. Verder hebben we aan de voorlichtingen nummer twee en drie gewerkt. Voor het eerst hadden we tegelijkertijd geen stroom en geen water. Gelukkig kwam het beide wel relatief snel weer terug.
Woensdag 11 november hebben Anouk en ik weer veel aan de voorlichtingen gewerkt. In de middag hebben Anouk en Pascalle de tweede voorlichting gegeven aan de kinderen op de Dovenschool. De voorlichting ging over de kas; wat een kas is, waarom de kas gebouwd gaat worden en hoe je met de kas om moet gaan. Tijdens de voorlichting hebben de kinderen ook nog een spel gedaan, die Anouk en ik gemaakt hadden. Met dit spel konden we zien hoeveel ze onthouden hadden van de vorige voorlichting. Bijna alle groepjes hadden het vlekkeloos gedaan, dat was wel erg leuk om te zien.
Na de voorlichting hebben we met de kinderen dansjes gedaan en heb ik samen met de kinderen het euritmie-alfabet gedaan (voor de niet-Vrije-scholieren, dat is een soort van dansen). Daarna hebben we ook nog hinkelbanen voor de kinderen gemaakt en erg veel lol gehad met hinkelen.
Donderdag zijn Nutte, Anouk en ik om 05:15 opgestaan, om een ochtendwandeling te maken en de zon op te zien komen. We zijn een heel stuk een berg opgelopen en hebben de zon vanaf een prachtige plek kunnen bewonderen en gefotografeerd.
's Middags zijn we weer de stad ingegaan en hebben we weer lekker chapati zitten eten, jamjam.

Safari
Vrijdag 13 november hebben Anouk en ik 's ochtends ingepakt voor een weekendje Iringa en Ruaha National Park! Na het inpakken hebben we even een inhaalslag gemaakt in onze blog.
Om 13:30 uur kwamen Thea en Damiaan Anouk, Pascalle en mij ophalen van de compound, om vervolgens naar Iringa te rijden. Onderweg hebben we weer prachtige landschappen gezien, met heel veel bergen en het waterreservoir van Dodoma. Gelukkig hadden we airco in de auto, want buiten was het maar liefs 37 graden. In Dodoma is het meestal rond de 30 graden, warm zat.
Rond 17:00 uur kwamen we aan in Iringa, echt een super schattig plaatsje. Het ligt een beetje in de bergen, waardoor er hoogteverschil is in de stad en heel leuk over de stad heen kan kijken. Nadat we onze spullen in ons hotel gedropt hadden (in ons veel te luxe en mooi hotel, met hemelbedden), zijn we de stad ingegaan. 's Avonds zijn we lekker uiteten geweest en vertelde Damiaan dat hij les gegeven had op de Vrije school in Leiden. Vet toevallig. Helaas duurde het wel lang totdat ons eten er was, waardoor we een beetje te laat in bed lagen, terwijl we de volgende dag best behoorlijk vroeg op moesten.
Na een korte nacht, stonden we om 05:45 uur op en zaten we om 06:30 uur aan het ontbijt. Om 07:00 werden we opgepikt door onze driver en gids. Twee enthousiaste en gezellige mensen. Na een lange tocht van 3,5 uur over een onverharde, hobbelweg en na oververhitte remblokken en een lekke band, kwamen we aan in het Ruaha National Park, het grootste park in Tanzania. Onderweg naar onze banda's (hutjes), hebben we al een hele hoop dieren gezien. De banda's waren erg schattig en stonden op een geweldige plek, aan de rand van de rivier, waar alleen amper water inzat. Gelukkig maakte dat het niet minder mooi. Bij de banda's hebben we onze bagage in ons hutje gestopt en daarna zijn we weer gaan rijden door het park. Wat een prachtig park was het, we hebben heel veel dieren gezien en een prachtig landschap.
's Middags hebben we in het park met chipsie en kuku (patatjes met kip) geluncht en met een prachtig uitzicht. In de namiddag zijn we terug gegaan naar de banda's en hebben daar in een huisje, aan de rand van de rivier genoten van het uitzicht en kuddes olifanten! Dat was echt één en al genieten. Ook de zonsondergang was geweldig om te zien.
Na de zonsondergang hebben we genoten van een drie gangen menu, die onze gids voor ons gemaakt had en hebben Anouk en ik de sterren bewonderd. Wauw, wat hebben we een indrukwekkende hoeveelheid sterren gezien. Jammer dat ik die niet kan fotograferen.
We stonden rustig te kijken, totdat onze driver naar ons toekwam en zei dat we niet in het donker, maar in het licht moesten gaan staan, anders konden we opgegeten worden door leeuwen..
Nadat we nog even genoten hadden van de mooie sterren, wilden we naar onze banda, om te gaan slapen. In het donker mochten we niet zonder begeleiding over het terrein lopen, dus werden we begeleid door iemand met een geweer. Ik vroeg me sterk af of hij dat geweer weleens gebruikt had.
In de nacht hoorde ik allemaal gekke geluiden en ik dacht steeds dat er een beest naast onze banda stond. Achteraf was het gewoon Anouk die lag te draaien in haar kraak-bed..
Op zondag 15 november ging mijn wekker om 04:53 uur. Ik ben denk ik nog nooit zo vroeg in de ochtend gefeliciteerd, haha. Om 05:00 uur stond onze gids voor onze deur (zonder shirt?), om ons te begeleiden naar de douches, deze keer zonder geweer.
Na het douchen heb ik als 21 jarige heerlijk genoten van een prachtige zonsopgang. Jeetje, wat was dat genieten. Stiekem hoopte ik nog dat er een kudde olifanten voor ons neus zou langslopen, maar helaas was dat niet het geval.
Rond zes uur zijn we weer rond gaan rijden. We hebben weer een hoop indrukwekkende dieren gezien, van een kleine afstand, zoals leeuwen, giraffen, olifanten en nog veel meer.
Om 09:00 uur kregen we een heerlijk, uitgebreid ontbijt bij de banda’s. Daarna zijn we het park uitgereden en zijn we terug naar Iringa gegaan.
Na weer een lekke band, een hoop gehobbel en gedommel (ik was echt intens moe en ondanks dat de Jeep enorm schudde, kon ik toch nog in slaap vallen) kwamen we aan in Iringa. De driver was echt heel erg bij dat we het gehaald hadden.
In Iringa kwamen Thea en Damiaan erachter dat ze niet wisten waar de sleutel van hun eigen auto was. Bij het hotel aangekomen zagen we ineens dat de sleutel nog in de deur van de auto zat! Echt een wonder dat de auto er nog stond, wat een geluk.
Gelukkig konden we dus zonder problemen terugrijden naar Dodoma. In de auto heb ik de envelop, die ik mocht openen op mijn verjaardag, geopend. Er zaten allemaal kaarten in van familie en vrienden. Echt super lief! Dankjulliewel! Ik heb het niet geheel droog kunnen houden, haha. Echt heel lief. Ik voelde me helemaal jarig.
Na weer een lange tocht kwamen we aan in Dodoma. ’s Avonds zijn we nog uiteten geweest met Nutte erbij. Een geslaagde verjaardag 

'let go of what was, accept what is, have faith in what will be.'

Maandag 16 november hebben Anouk en ik heerlijk uitgeslapen, we waren echt helemaal gesloopt. Daarna hebben we veel aan de voorlichting gewerkt. Ik heb zes posters gemaakt, waarop staat uitgelegd hoe de wortel-, spinazie-, tomaten-, uien- en paprikaplanten moeten worden gezaaid, verzorgd en geoogst.
Dinsdag 17 november hebben we op school aan de voorlichting gewerkt. Op school werken is wel een stuk minder efficiënt, maar wel een stuk gezelliger met de kiddies.
Woensdag hebben Anouk en ik geprobeerd om maïs om te toveren in popcorn, maar helaas vloog onze maïs al weg, voordat ie de pan inging.. We hadden de maïs al een tijdje staan en er zaten ineens allemaal vlieg beestjes in. Dus we durfde er niets meer mee te doen. Zo jammer, we hadden ons zo verheugd op popcorn.
Later op de avond rende er ook nog een kakkerlak rond, de tweede alweer. Helaas rende de kakkerlak te hard om hem te pakken te krijgen.. Jakjakjak.
Donderdag hebben Anouk en ik de derde voorlichting over het verzorgen van de plantjes in de kas gegeven. Voor het eerst deed de beamer het en konden we een presentatie geven met onze PowerPoint groot op de muur. Het was weer een hele ervaring om voorlichting te geven en de kinderen waren ook weer enthousiast mee aan het doen.
Vrijdag 20 november, alweer de laatste schooldag van de kinderen, voor de zomervakantie. Om de laatse dag voor de vakantie en onze laatste dag te vieren, hadden Pascalle, Anouk en ik sap en cola gekocht. Het uitdelen ging niet helemaal vlekkeloos, sommige kinderen hadden er twee en sommige kinderen geen. Dat was wel erg jammer. Verder was het een beetje een gekke dag. Ik kon het me nog niet helemaal beseffen dat dit echt de laatste dag was dat ik alle kinderen zag en daarna misschien nooit meer zou zien. Charles en een ander meisje lieten weten dat ze gingen huilen als we weggingen, dus we moesten gewoon maar blijven. Echt super schattig. Wat ga ik die kiddies toch missen. Het was wel erg fijn om te zien dat er kinderen waren die erg blij waren dat de ouders hen op kwamen halen.
Op de school zijn nu ongeveer nog elf kinderen die nergens naar toe kunnen. Gek idee dat ze echt geen familie, vrienden of kennissen hebben die ze voor zes weken in huis willen en kunnen nemen. Best wel heftig. Dus wij gaan de komende tijd leuke activiteiten met ze doen.
Zaterdag 21 november hebben Anouk en ik heerlijk uitgeslapen. We voelde ons de hele week al een beetje matig, dus dat hadden we wel even nodig. Gelukkig hielp het uitslapen heel erg goed en zijn we ’s middags de stad ingegaan, om bruidsjurken te passen! Haha, wat hebben we gelachen. Het was echt heel grappig, ze namen ons heel serieus en het personeel heeft ook allemaal foto’s van ons staan maken, want we zagen er zo mooi uit. Het was echt een hele kunst om de jurken aan en uit te krijgen. Het waren hele grote jurken met heel veel stof en het was echt snik heet. Ook de pashokjes waren erg klein voor de grote jurken. Ik heb drie verschillende jurken aangehad, helaas zat er niets geweldigs tussen, maar het was wel erg grappig.
Na de heftige work-out hadden we trek gekregen en hebben we heerlijk geluncht. Daarna natuurlijk nog even gehopt. Ik heb allemaal gekke blousejes gekocht, voor echt veel te weinig geld.
Nog voor mijn verjaardag hebben we een taart gekocht en thuis met Nutte en Freddie op zitten peuzelen. Mijn lieve mama had een lief groen kaarsje bij haar kaart gestopt, dus die kon ik toen mooi gebruiken!
’s Avonds zijn Doeke, Nutte, Freddie, Anouk, collega’s van Doeke en ik nog spontaan uiteten gegaan. Daarna zijn we nog een paar drankjes gaan doen, op een soort dakterras. Ik weet niet wat het precies was, maar het was een erg mooie locatie, jammer dat ze er niets moois van gemaakt hebben. We hadden heel leuk uitzicht over de stad en we konden goed de sterren zien. Na de drankjes zijn we nog naar de club Maisha gegaan. Het was een super mooie club, met een normale wc! Haha. De mensen waren gezellig en er was goede muziek. We hebben super fijn dansjes kunnen doen. In het midden van de zaal stond een grote groep met mannen, die allemaal dezelfde dansjes deden. Ze deden echt alles tegelijk. Ik denk dat ze thuis stiekem standaard dansjes oefenen. Ik ben wel benieuwd hoe goed alle Tanzanianen kunnen horen, want jeetje wat stond de muziek knetter hard zeg.. Dat was wel jammer. Verder vond ik het een geslaagde avond.
Zondag 22 november hebben Anouk en ik weer heerlijk uitgeslapen en kwamen Thea en Damiaan ons om 13:00 uur ophalen, om naar het zwembad op het universiteitsterrein te gaan. Wat een prachtig uitzicht hadden we daar op Dodoma. Het universiteitsterrein ligt een beetje in de bergen, waardoor je heel mooi op Dodoma kan kijken. Ons uitzicht werd wel een beetje geblokkeerd door het publiek die zich had verzameld om het hek van het zwembad heen. We waren schijnbaar heel interessant om te zien.
Doeke, Ayaa en Nubia waren er ook en we hebben een heerlijke middag in en rond het zwembad gehangen. Echt genieten. Gelukkig zijn we deze keer niet verbrand, maar echt echt bruin ben ik ook nog niet. Dus daar moet ik nog even aan gaan werken.

Tutaonana!
Liefs, kusjes en knuffels uit Tanzania!